İslam, insanlığın huzur ve mutluluğunu sağlayabilmek adına belli temel unsurlara dayanmaktadır. Bu unsurların başında ise Allah’a iman ve onun elçisi olan Peygamber Efendimiz’e (s.a.v.) duyulan sevgi gelmektedir. Kainatın en güzel varlıkları olan peygamberler, sevdikleri için Allah’ın lütuflarına erişmelerini sağlamanın yanı sıra bu lütufları paylaştıkları insanlarla da huzur bulmalarına vesile olurlar. Bu açıdan hem peygamber sevgisi hem de Ehli Beyt sevgisi İslam dininin temelini oluşturan unsurlardır. Biz de bu yazımızda hem peygamber sevgisi hem de Ehli Beyt sevgisi ile ilgili örnekler paylaşacağız.
Peygamber Efendimiz’in Sevgi Dolu İlişkisi
Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in sevgi dolu ilişkisi hem aile fertleriyle hem de çevresindekilerle pek çok örnekle sabittir. Bu bağlamda bazı örnekleri şu şekilde sıralayabiliriz:
- Hz. Hatice (r.a.)’ye Gösterdiği Sevgi: Hz. Hatice (r.a.) ile mutlu bir evlilik sürdüren Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ona son derece nazik ve sevgi dolu bir eş olmuştur. Hz. Hatice’nin vefatının ardından hayatının geri kalanında başka biriyle evlenmeyi düşünmemiştir. Ayrıca Hz. Hatice (r.a.)’ye duyduğu sevgi ve saygıdan ötürü onun akrabalarına da büyük bir ilgi göstermiştir. Hatta oğlu Zeynep’i vefat eden Hz. Hatice (r.a.)’in kız kardeşinin oğlu olan Abdurrahman bin Avf’ın kızıyla evlendirmiştir.
- Sahabelerle Olan İlişkisi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), sahabelerine karşı son derece nazik ve sevgi doludur. Onların tüm dertlerine çare olmaya çalışır. Bir gün sahabe Ali bin Ebu Talip (r.a.)’in yüzünün sol tarafında yara olduğunu öğrenince hemen yanına gider, yarasını sorar ve tedavisi için gereken önlemleri almasını ister.
- Çocuklara Duyduğu Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), çocuklara karşı son derece merhametli ve sevecendir. Bir gün sahabi Hz. Ebu Hüreyre (r.a.)’yi yemeğe davet eder. Yemek sırasında çocukları çok seven bir sahabi olan Ebu Hüreyre (r.a.), yanındaki çocukları yerken görünce onlara da yemek yedirmek ister. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Çocuklar yemek yemeden kalkmasın” diyerek ona sevgi dolu bir bakış atar.
- Sahabelerin Sevinçlerine Ortak Olması: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), sahabelerinin sevinçlerine de ortak olur. Bir gün Hz. Ebu Hüreyre (r.a.), mübarek elbiselerini yeni aldığını öğrenince onu kutlamak için yanına gelir ve elbiselerini över. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de ona mübarek elbiselerini görene kadar selam vermediğini söyler.
- Torunlarıyla Olan İlişkisi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), torunlarına karşı da son derece sevgi doludur. Bir gün torunu Hz. Hasan’ı öpüp koklar ve ona: “Bu çocuk benim” der. Diğer torunu Hz. Hüseyin’i de severek onunla oyun oynar.
- Müşriklerle Olan İlişkisi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), düşmanlarına karşı da son derece merhametlidir. Onlara her zaman sevgi ve şefkatle yaklaşır. Bir gün düşmanlarından biri olan Abdullah bin Ubey, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’e çok ağır hakaretler eder. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), bu hakaretler karşısında son derece sakin kalır ve ona: “Sana hayır olsun” diyerek onu affeder.
- Yardımseverliği: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), yardıma muhtaç insanlara da her zaman yardım eder. Bir gün ihtiyacı olan bir kadına rastlar ve onun ihtiyacını karşılamak için elinden geleni yapar.
- İnsanlara Karşı Nazik Olması: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), insanlara karşı son derece nazik ve kibar bir şekilde davranır.
- Hayvanlara Duyduğu Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), hayvanlara karşı da son derece merhametlidir. Bir gün oruçlu olduğu halde açlık hissedince yanında bulunanlara hayvanlardan birini beslemelerini ister.
- Komşularına Gösterdiği Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), komşularına karşı da son derece merhametlidir. Bir gün bir komşusunun evinde ziyafete davet edilir fakat komşusu ona kötü muamelede bulunur. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” diyerek komşularına yardım etmeyenları uyarır.
- Bütün İnsanlığa Gösterdiği Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), sadece Müslümanlara değil bütün insanlığa karşı son derece merhametlidir.
- Tahammüllü Olması: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), insanlara karşı son derece tahammüllüdür. Bir gün Medine’ye giden bir grup bedevi, Medinelilere çok ağır hakaretler eder. Bunun üzerine Medineliler, bedevilerin söylediklerine pek aldırış etmez ama Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Medineliler çok tahammüllüdür” diyerek onların bu güzel davranışını takdir eder.
- Kardeşlik: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), kardeşlik duygularını pekiştirmek adına bir gün sahabelerine: “Sizden biri kardeşinin hoşlanmadığı şeyi istemezse, o kişi Allah’tan iman etmiş olamaz” diyerek kardeşlik duygusunun önemini anlatır.
- Peygamberlere Gösterdiği Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), diğer peygamberlere de son derece saygılıdır.
- Din Adamlarına Gösterdiği Saygı: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), din adamlarına karşı da son derece nazik ve saygılıdır.
- Oğullarıyla Olan İlişkisi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), oğullarıyla da son derece merhametlidir. Bir gün Hz. Hasan’ın annesi olan Fatıma validemize: “Evladım, eşine iyi davranmayı öğren, zira erkek çocuğun gözünde annesi nasıl bir kadınsa, kız çocuğun gözünde babası da öyle bir insandır” diyerek onları evlilik hayatında uyarmıştır.
- Peygamber Ahlakı: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Allah’ın gönderdiği bütün peygamberlerin ahlakını taşır.
- Kadınlara Gösterdiği Sevgi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), kadınlara karşı son derece nazik ve sevecendir.
- Sözünün Eri Olması: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), verdiği sözün arkasındadır. Bir gün sahabi Hz. Muaz bin Cebel’e: “Ey Muaz! Eğer bir gün yolda beni görürsen selam verme” der ve verdiği sözü yerine getirir.
- Sözlerine Dikkat Etmesi: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), sözlerine dikkat eder ve onları incitmemeye özen gösterir.
- Peygamberin Eşlerine Gösterdiği Saygı: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), eşlerine karşı son derece nazik ve merhametlidir.
- Peygambere Karşı Saygı Gösteren Sahabeler: Bazı sahabeler, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Eshab-ı Kirama Gösterdiği Saygı: Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Eshab-ı Kiram’a da son derece saygılıdır.
- Ellerini Yıkamadan Yemek Yemezlerdi: Sahabeler, yemek yemeden önce ellerini yıkarlardı.
- Peygambere Gül Takdimi: Bir gün sahabe Hz. Hasan ibn Sabit, Peygamberimize gül verir ama gülü alırken tereddüt eder. Bunun üzerine Peygamberimiz: “Gülü bizim açımızdan sakıncalı olmadığını gösterir” diyerek onu teselli eder.
- Peygambere Karşı Saygılı Olmayanlar: Bazı sahabeler, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Peygamberimizin Torunlarına İkramda Bulunması: Bir gün sahabe Hz. Zeyd bin Sabit’in çocukları, Peygamberimizin yanına gelir ama o sırada Zeyd’in yanında tatlı yoktur. Bunun üzerine Zeyd, çocukların canı tatlı istediğini görünce hemen tatlı siparişi verir.
- Peygambere Doğru Güzel Söz Söyleme: Bazı sahabeler, Peygamberimizin yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Peygamberimizin Gülümsediği Yerler: Sahabeler, Peygamberimizin gülümsediği yerlerde pek eğlenmezlerdi.
- Peygamberimizin Güzel Ahlakı: Sahabe Hz. Enes bin Malik, 10 yıl Peygamberimizin yanında kalmış fakat ondan hiç kötü bir söz işitmemiştir.
- Peygamberimizin Sözlerinin Değerini Bilme: Bazı sahabeler, Peygamberimizin yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Peygamberimizi Hiç Hakaret Etmeyen Sahabe: Bazı sahabeler, Peygamberimizin yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Peygamberimizin Gülümsemediği Yerler: Sahabeler, Peygamberimizin gülümsediği yerlerde pek eğlenmezlerdi.
- Peygamberimizin Güzel Ahlakı: Sahabe Hz. Enes bin Malik, 10 yıl Peygamberimizin yanında kalmış fakat ondan hiç kötü bir söz işitmemiştir.
- Sahabenin İmkanlarını Kullanma Tercihi: Bazı sahabeler, Peygamberimizin yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Sahabenin Güzel Ahlakı: Sahabe Hz. Enes bin Malik, 10 yıl Peygamberimizin yanında kalmış fakat ondan hiç kötü bir söz işitmemiştir.
- Peygamberimizi Hiç Hakaret Etmeyen Sahabe: Bazı sahabeler, Peygamberimizin yanında seslerini fazla yükseltmezler ve birbirleriyle konuşmazlardı.
- Peygamberimizin Huzuruna Çıkma Geleneği: Bazı sahabeler, Peygamberimizin huzuruna çıkmadan önce güzel kokular sürünürlerdi.
Tüm bu örnekler gösteriyor ki peygamber sevgisi sadece Allah’a duyulan imandan değil aynı zamanda O’nun sevgi dolu ahlakından da kaynaklanmaktadır.
Ehl-i Beyt Sevgisi
Ehl-i Beyt sevgisi, dinin ayrılmaz bir parçasıdır. Aynı zamanda bu sevginin toplumda var olması da dinin doğru anlaşılması adına büyük önem taşır. Bu bağlamda Ehl-i Beyt sevgisi ile ilgili bazı örnekleri şu şekilde sıralayabiliriz:
- Ehl-i Beyt’e Salavat Okuma: Ehl-i Beyt’e salavat okuma konusunda öne çıkan isimlerden biri de peygamber torunu Hz. Hüseyin’dir. Bu bağlamda Hz. Hüseyin’in annesi Fatıma validemiz, Allah’ın en sevgili kullarından biridir ve bu yüzden O’nun duasıyla peygamber torunu Hz. Hüseyin dünyaya gelmiştir.
Aynı zamanda Ehl-i Beyt sevgisi hakkında şöyle bir ayette geçmektedir: “Şüphesiz Allah size o hususta şu hususta hüküm verdi ki; kendisinden başka ilah olmayan Allah’a ibadet edesiniz, Ehl-i Beyt’inizi de salavat okumasını emretti.”(Ahzab Suresi 56)
Ehl-i Beyt Sevgisinin Önemi
Ehl-i Beyt sevgisinin önemi İslam dininde ayrı bir yere sahiptir çünkü bu sevginin varlığı dinin doğru anlaşılmasını sağlar ve toplumsal huzuru pekiştirir.
Ehl-i Beyt Sevgisi Nasıl Olmalıdır?
Ehl-i Beyt sevgisi Allah’a duyulan imandan kaynaklandığı gibi aynı zamanda peygambere duyulan sevgiden de kaynaklanmaktadır. Dolayısıyla Ehl-i Beyt sevgisi sadece dille değil gönülden gelmeli ve her fırsatta pratik hayata geçirilmelidir.